Friday 9 December 2011

KUMPULAN PENCURI SEPARUH PROFESSIONAL


Melepak bersama kawan kawan masa zaman sekolah dulu adalah aktiviti aku yang paling mak aku anti. Lebih lebih lagi waktu melepak aku selepas waktu Isyak bawak sampai pukul 12 malam. Aktiviti aku ni biasanya pada hari Jumaat malam Sabtu dan hari Sabtu malam Ahad. Kadang kadang kami tidur di surau atau tidur di sebuah pondok sebelah surau. Kalau nak brutal sikit kami tidur kat rumah tinggal yang orang kampung hebohkan berhantu, tak pun kita orang tidur kat rumah dua pupu aku yang kosong tetapi tak kurang hebat dengan cerita hantunya. Cerita hantu bukan fokus aku hari ni, tapi aku nak tulis 2 cerita tentang  kumpulan pencuri separuh professional tetapi ada jugak la unsur2 misteri kat dalam tu.

Cerita Pertama

Aku dan kawan2 aku kalau tak tidur kat surau, bila time cuti sekolah tidur kat rumah dua pupu aku tadi.
Bila dah berkumpul ramai ramai macam2 la idea dajal yang timbul. Salah satunya, mencuri ayam, membakar dan terus makan. Masa tu tak ingat dosa ingat enjoy dan adventure la kononnya. Sembelih ayam guna pisau lipat harga 10 sen yang kadang kadang kita guna untuk asah pensil. Jangan tanya pasal betul ke cara penyembelihan tu yang kami fikir baca bismillah dan pastikan uratnya putus je. Bila dah siap bakar hilang halal haram semua makan macam tak pernah makan ayam….hehehehe.

Projek ayam ni ikut turn kalau minggu ni aku, minggu depan orang lain pulak yang pergi kebas, tapi aku tak pernah kena pergi sebab tugas aku tiap2 minggu adalah MENCABUT BULU AYAM, tetap dan tiada bantahan, sebab aku ni memang terkenal penakutnya. Daripada aku menjejaskan projek dia orang lebih baik aku tak payah ikut. Jadi untuk ke sekian minggunya tibalah giliran sahabat aku yang seorang ni. Setiap satu projek akan disertai oleh dua orang yang lain. Kebetulan minggu tu kami tak tidur di rumah pusaka dua pupu aku yang dikatakan berhantu tu, kami tidur di rumah kawan aku yang emak dengan bapak dia tak de di rumah. So, turunlah tiga orang ranger kita orang ni mencari ayam, yang lain sibuk dengan tugas masing masing, kali ni kita orang tak gunakan pisau 10 sen  sebab rumah kawan aku ni ada pisau betul dan complete semuanya. Belum mendidih lagi air yang aku dan kawan aku yang juga merupakan anak tuan rumah masak, tiga orang ranger kami dah sampai dengan tiga ekor ayam betina yang montel. Dengan tidak melengahkan masa tukang sembelih pun memulakan acara, lepas seekor seekor dia sembelih. Aku dan kawan aku (anak tuan rumah) dah stand by untuk tugas kami pulak. Masa tu semua orang tak banyak cakap, agaknya semua orang dah terliur nak makan ayam panggang termasuklah aku.

Bila dah siap semua kami pun berebut rebut la makan ayam projek tu. Entah macam mana kawan aku (anak tuan rumah)  pun tanya soalan kat tiga orang ranger  hari ni dekat mana dia orang rembat ayam  sebab sekejap sangat dia orang pergi. Tiga orang ranger tu cakap ada port yang selamat dan baik punya. Kami semua pun bukan berapa nak tau kat mana dia orang buat projek yang penting ayam mesti ada. Lantaklah kat mana dia orang nak ambil pun. Tetapi hairan la juga, selalunya paling kurang pun sejam kalau pergi, ini tak sampai 30 minit dah balik…ahhhh lantaklah…Jam dah pukul 4 pagi kami kena bangun awal, sebab besok tuan rumah sampai awal pagi kata anaknya. Maknanya sebelum dia orang sampai kami kena keluar dan kemas semua sisa sisa projek semalam sebab projek tersebut adalah rahsia besar kami.

Pagi-pagi lagi kami dah keluar, rumah kami pun bukannya jauh sangat. Kalau menjerit sikit je boleh kata satu kampung boleh dengar kalau tak dengar pun kalau ada apa apa isu cepat je sampainya sebab radio kampung (JARINGAN KAK NAM)  lagi hebat dari blackberry sekarang. Coverage dia lagi meluas, cepat dan hebat. Tengah aku makan tengahari  tiba-tiba aku dengar suara bising-bising. Aku, emak, abah dan adik beradik lain pun berhenti makan nak tengok apa ceritanya. Aku nampak emak kawan aku, tuan rumah yang kami tidur semalam tu mengibas-ngibas parang mengamuk ayamnya tiga ekor yang tengah mengeram dah dicuri orang. Emak aku pulak siap cakap tak de pulak dengar bunyi musang semalam. Aku dengan anaknya dari jauh berpandang pandangan… Minta maaflah ye Makcik Siti…tetapi projek kami terus berjalan, tetapi kali ini tidak di kampung sendiri, projek kami berjalan di kampung kampung bersebelahan kerana semenjak dari itu semua reban ayam di kampung kami dikunci orang.

Cerita Kedua

Di tarikh, tempat dan waktu yang lain. Kali ni kami tidur di pondok sebelah surau. Waktu tu musim buah buahan. Dari projek ayam misi kami bertukar kepada buah buahan pulak. Siapa tahan kalau tengok buah rambutan merah menyala yang lekang, buah manggis yang masak warna ungu pekat dangan bau durian yang menusuk nusuk.

Pakatan dah dibuat dari siang lagi, tiga guni padi dah kami letak bawah pondok. Tak payah la nak susah menggagau nak cari malam nanti. Habis je sembahyang Isyak kat surau kami pun kumpul ramai ramai kat pondok tu. Enam orang dah sukarela nak jadi power ranger kami. Aku dengan empat kawan aku lagi tinggal kat pondok tu mengechong (main daun terup). Bukan main semangat lagi aku tengok ranger ranger kita orang nak mulakan misi. Kami yang tinggal pulak bukan main semangat nak makan buah. Maka berlalulah ranger ranger kami……

Rasanya macam dah lama sangat dia orang ni pergi, tapi kami berlima tetap sabar. Mana boleh marah marah, dia orang berenam tu sanggup berkorban untuk perut kami dan perut mereka jugak. Dalam asyik mengechong  tiba tiba kami dengar bunyi orang berlari ke pondok tempat kami melepak. Berderau juga le darah aku. Kami berlima menjengok keluar tingkap. Kami nampak tiga orang kawan kami dengan nafas macam anak kerbau termengah-mengah, bibir pun biru. Salah sorang kawan yang sama dengan aku tanya apa dah jadi kat dia orang.  Semua tak boleh nak jawab, kami pun turun dan ambil tiga guni yang dah ada isi buah durian kat dalam tu. Kami suruh dia orang naik tapi dia orang tak nak. Kami tanya mana pergi lagi tiga orang ranger yang lain dia orang  cuma cakap mati la dia orang tu. Aku pun bila dengar mati je mula la kelam kabut, maklum la  aku ni kan penakut tahap super. Aku tanya dia orang lagi mana dia orang pergi, dia orang cakap ada hantu. Dengar hantu je aku pun dah rasa nak pitam. Kawan aku tanya kat mana. Dia orang cakap kat kebun Pak Man. Aku dah panik gila tak kan la nak biarkan tiga ranger tu mati kena hisap darah, paling kurang pun kena sampuk. Lepas dia  orang  tenang sikit dia orang pun start cerita…..

Mula mula dia orang pergi menjalankan misi di kebun Pak Meor, buah durian Pak Meor memang famous satu kampung dengan isinya yang sedap. Lepas tu pulak kulitnya senang nak kopek. Pak Meor ni anak anaknya semua tinggal kat luar, jadi tak de la orang nak menunggu dusun durian dia. Pak Meor cuma kutip durian sebelah pagi je. Ini semua kami dah siasat sebelum menjalankan misi kami…hehehehe. Dah separuh tiga guni berisi durian, salah sorang ranger kami cakap tak best la kalau makan durian je, dia pergi ajak cari buah manggis pulak. Pakat punya pakat semua setuju bermisi di dusun Pak Man. Manggis dia ni pun famous, cuma masalahnya dalam dusun dia ada kubur panjang, orang tua tua cakap itu kubur orang yang mula mula buka kampung ni. Ada dua kubur panjang , satu suami satu isteri dia punya. Panjang satu kubur lebih kurang lima belas kaki  dari satu batu nisan ke satu lagi batu nisan. Ada ranger yang tak nak pergi sebab seram tapi ada ranger yang jugak merupakan sepupu aku keberanian dia tahap ultra bagi semangat kat dia orang. Bila semangat  dah ditiup, mereka pun kembali berkobar kobar bagi menjalankan misi. Dengan langkah perwira keenam enam ranger pun pergi ke dusun Pak Man. Sampai di dusun Pak Man tiga orang ranger termasuk sepupu aku yang mempunyai keberanian luarbiasa pun  terus panjat pokok manggis Pak Man yang paling lebat. Tiga orang lagi tunggu kat bawah. Tengah leka yang atas petik yang bawah kutip bermula la episod ngeri dia orang, tiba tiba dia orang dengar bunyi perempuan mengilai. Mula mula jauh tapi makin lama makin dekat, yang kat bawah semua dengar tapi yang peliknya yang kat atas macam tak dengar apa apa. Jenuh yang bawah panggil tapi yang di atas leka lagi petik manggis. Ranger kat bawah dah ketar lutut, apa lagi bila tengok pokok manggis lain dah kena goncang, makin lama makin dekat dan dekat sampai rasa dengar bunyi mengilai tu betul betul kat cuping telinga. Dah macam tu ranger yang kat bawah tu apa lagi, seret guni dan cabut balik pondok tinggalkan ranger yang lagi tiga orang  kat atas pokok.

Bila dah habis dia orang cerita kawan aku pun ajak pergi dusun Pak Man tengok apa cerita tiga ranger yang tinggal kat atas pokok. Aku punya la takut, tapi sebab ada tujuh orang lain lagi aku pun setuju pergi. Lagi pun takut nak panggil orang kampung, mati la kami kena rembat dengan dia orang kalau dia orang tau misi kami. Hendak tak hendak kami semua kena pergi juga. Dengan seram sejuk, walau pun kaki aku rasa tak boleh melangkah aku ikut. Sampai je kat dusun Pak Man kami terus pergi ke pokok manggis tu. Kami pandang kiri kanan, takut makhluk tu ada lagi. Kami pandang kat atas pokok kami tengok tiga ranger kami macam keras melekat kat batang manggis. Kami panggil berkali kali baru  dia orang ni tersedar, bila tersedar je ketiga tiga ranger kami pun turun pokok. Cepat cepat kami balik ke pondok.
Sampai je di pondok kami pun tanya dia orang dengar tak masa ranger yang kat bawah panggil dia orang suruh turun. Dia orang cakap semua tak dengar, yang dia orang perasan bila dia orang panggil ranger yang kat bawah semuanya dah tak ada, yang dia orang nampak satu lembaga keliling pokok manggis tu. Nak turun dah tak boleh kena la tunggu sampai benda tu pergi, tapi dia orang nampak kami datang, benda tu pulak bila nampak kami datang terus pergi dekat kami dan berdiri di sebelah salah sorang kawan kami. Itu pasal la dia orang keraskan diri kat atas pokok tu. Lepas lembaga tu hilang baru dia orang turun. Ngeri gila bila dengar cerita dia orang. Nasib baik aku tak nampak masa dia berdiri sebelah kawan kami tu.

Fuhhhh….habis cerita baru kami perasan yang kepala salah seorang ranger kami basah lepas tu berbau bancing. Kami ingatkan dia kena simbah dengan hantu, bila kami tanya kenapa, dia tunjuk seluar sepupu aku yang keberaniannya tahap ultra tu basah. Apa lagi dari takut terus berderai ketawa. Apa tidaknya masa kat atas pokok tu sepupu aku betul betul berada di atas kepala dia. Kesannya sehingga sekarang ialah parut parut duri durian yang terseret kat peha peha ranger ranger kat bawah pokok, kerana menjinjing dan berlari membawa durian dalam guni tanpa merasa sakit.

Terima kasih kawan kawan aku yang berparut kerana sanggup berkorban demi kami menyelamatkan durian tersebut walau pun korang takut setengah mati…..hehehehehe.


1 comment:

  1. Salam abang mi...
    blog abang best r...
    cara abang tulis macam seorang penulis tau ayatnya..
    sebab abang buat macam dokumentari..
    abang mi boleh menulis skrip sebenarnya..
    betul saya cakap..
    blog abang boleh buat pelbagai lagi..
    kalau ada chat box pun okay juga..
    kalau setiapa cerita2 abang tu abang uploadkan sekali gambar pengalaman abang berada di beijing contohnya lagi best..
    haha... majulah abang mi.. chayok2..
    saya dah follow tu..hihi..

    ReplyDelete